Βερολίνο Τείχος
Το τείχος του Βερολίνου ήταν ένα συγκεκριμένο τείχος που άρχισε να χτίζεται στην πόλη του Βερολίνου και διαιρούσε τη Γερμανία φυσικά και ιδεολογικά από το 1961 ως το 1989 σε δύο μέρη:
- Λαϊκή Δημοκρατία της Γερμανίας (χρησιμοποιώντας το σοσιαλιστικό καθεστώς υπό την ηγεσία της Σοβιετικής Ένωσης).
Σημαία της Λαϊκής Δημοκρατίας της Γερμανίας (Ανατολική Γερμανία)
- Ομοσπονδιακή Δημοκρατία της Γερμανίας (η οποία χρησιμοποίησε το καπιταλιστικό καθεστώς).
Σημαία της Ομοσπονδιακής Δημοκρατίας της Γερμανίας (Δυτική Γερμανία)
Κατασκευή του τείχους του Βερολίνου
Στις 13 Αυγούστου 1961, ο Walter Ulbricht, τότε πρόεδρος της ανατολικής πλευράς της Γερμανίας, διέταξε τα στρατεύματα και τα στρατιωτικά οχήματα να φτιάξουν ένα εμπόδιο που εμπόδισε τη διέλευση οποιουδήποτε πολιτικού.
Το επόμενο πρωί άρχισε η κατασκευή. Η αρχή αυτή δεν έλαβε υπόψη ούτε τους δρόμους ούτε τα υπάρχοντα κτίρια.
Όπως όλα συνέβησαν τη νύχτα, πολλές οικογένειες, φίλοι και γείτονες ξαφνικά χωρίστηκαν και παρέμειναν για σχεδόν τρεις δεκαετίες.
Το ανατολικό τμήμα της χώρας ισχυρίστηκε ότι η κατασκευή του τείχους είχε ως στόχο να προστατεύσει τον πληθυσμό του από φασιστικά στοιχεία που συνωμοτούσαν ενάντια στη βούληση του λαού να οικοδομήσει ένα σοσιαλιστικό κράτος στο ανατολικό τμήμα της Γερμανίας.
Στην πραγματικότητα, ο τοίχος χτίστηκε για να αποφευχθεί η μαζική μετανάστευση που σημάδεψε την Ανατολική Γερμανία κατά την περίοδο μετά τον Δεύτερο Παγκόσμιο Πόλεμο.
Η γερμανική πλευρά που βρισκόταν υπό τον έλεγχο της Σοβιετικής Ένωσης αντιμετώπιζε σοβαρές οικονομικές και κοινωνικές δυσκολίες και γι 'αυτό πολλοί άνθρωποι προσπάθησαν να φύγουν προς τη δυτική πλευρά.
Το τείχος του Βερολίνου στο έτος κατασκευής του (1961)
Κατά μήκος της κατασκευής των 155 χιλιομέτρων, υπήρχαν περισσότεροι από 300 πύργοι παρατηρητών με φρουρούς και μια μεγάλη περιοχή γνωστή ως "ζώνη θανάτου", αποτελούμενη από "facir beds" (χλοοτάπητες με καρφιά), ιπτάμενα αντικείμενα και άλλα είδη άμυνες όπως πλέγματα με συναγερμοί, ηλεκτρικά περιφράγματα, συρματοπλέγματα, περιπολίες με σκύλους φρουράς και ένοπλους στρατιώτες.
Τμήμα γερμανικού εδάφους με το τείχος του Βερολίνου
Η Γερμανία χωρίστηκε σε 4 τομείς κατοχής μετά τον Δεύτερο Παγκόσμιο Πόλεμο: Σοβιετική, Αμερικανική, Γαλλική και Αγγλική .
Οι τρεις δυτικοί τομείς (Αμερικανική, Γαλλική και Αγγλική) διέπονται από τον καπιταλισμό και τον Ανατολικό (σοβιετικό) τομέα, ακολουθώντας τον σοσιαλισμό.
Το τείχος του Βερολίνου δημιούργησε ένα εμπόδιο μεταξύ ολόκληρης της σοβιετικής πλευράς και του δυτικού τμήματος
Σχέση μεταξύ του Τείχους του Βερολίνου και του Ψυχρού Πολέμου
Η κατασκευή του Τείχους του Βερολίνου έγινε ένα σημαντικό σύμβολο του Ψυχρού Πολέμου, διότι διαιρούσε τη γερμανική επικράτεια στη Δυτική Γερμανία, η οποία συγκέντρωνε τις φιλελεύθερες καπιταλιστικές δημοκρατίες και την Ανατολική Γερμανία, όπου βρίσκονταν αρκετά κομμουνιστικά κράτη.
Η Ανατολική Γερμανία ήταν υπό την επήρεια της ΕΣΣΔ και της Δυτικής Γερμανίας, υπό την επήρεια των ΗΠΑ, χωρών που εκείνη τη στιγμή της ιστορίας αντιπροσώπευαν τις δύο κύριες παγκόσμιες δυνάμεις.
Το ανατολικό τμήμα ήταν κυρίως γεωργικό και δεν ήταν διατεθειμένο να εφαρμόσει τα σχέδια που θέσπισε η ΕΣΣΔ μετά τον πόλεμο.
Το οικονομικό και κοινωνικό σύστημα που εμφυτεύτηκαν από τα Σοβιέτ προκάλεσε μη ικανοποιητικά αποτελέσματα για τον πληθυσμό. Πολλοί προσπάθησαν να φύγουν προς τη Δυτική πλευρά αναζητώντας καλύτερες συνθήκες διαβίωσης από ό, τι φάνηκε να έχουν εκείνοι που έζησαν κάτω από την αμερικανική πολιτική του καπιταλισμού.
Μάθετε περισσότερα για τον Ψυχρό Πόλεμο, την ΕΣΣΔ και τον καπιταλισμό.
Πτώση του Τείχους του Βερολίνου
Στις 9 Νοεμβρίου 1989, ο Γερμανός πληθυσμός πληροφορήθηκε από το Κομμουνιστικό Κόμμα της Ανατολικής Γερμανίας ότι απελευθερώθηκε η διασταύρωση μεταξύ Ανατολικής Γερμανίας και Δυτικής Γερμανίας.
Χιλιάδες άνθρωποι κατευθύνθηκαν στην περιοχή για να γιορτάσουν και να συνεισφέρουν στο τέλος της αυτονομιστικής οικοδόμησης.
Ο ίδιος ο πληθυσμός άρχισε να κατεδαίνει τον τοίχο.
Το ιστορικό γεγονός μεταδόθηκε ζωντανά στην τηλεόραση και συνοδεύτηκε από ανθρώπους από όλο τον κόσμο. Ωστόσο, η επίσημη κατεδάφιση του Τείχους του Βερολίνου ξεκίνησε στις 13 Ιουνίου 1990 .
Η πτώση του τείχους το 1989 προκάλεσε το επικείμενο τέλος του Ψυχρού Πολέμου, το οποίο έληξε το 1991.
Όλος ο καπιταλιστικός κόσμος γιόρτασε την πτώση του τείχους, γιατί γι 'αυτούς αυτό αποτελούσε μια ήττα του κομμουνισμού.
Συνέπειες της πτώσης του Τείχους του Βερολίνου
Οι κυριότερες συνέπειες της πτώσης του Τείχους του Βερολίνου ήταν η διάλυση της ΕΣΣΔ και το τέλος του Ψυχρού Πολέμου το 1991 και η επανένταξη της Γερμανίας.
Μέχρι τη δεκαετία του 1980, η ΕΣΣΔ είχε ήδη δείξει ότι δεν ήταν πλέον σε θέση να αντεπεξέλθει στην ανταγωνιστικότητα που επέβαλε ο αμερικανικός καπιταλισμός. Το κόστος του πολέμου στο Αφγανιστάν και η διατήρηση πολεμικού υλικού, σε συνδυασμό με άλλα οικονομικά προβλήματα, έθεσαν τέλος στο κομμουνιστικό μπλοκ.
Με το τέλος της ΕΣΣΔ, η Γερμανία ενοποιήθηκε και έγινε ισχυρότερη χώρα.
Μάθετε περισσότερα για τον κομμουνισμό, τα χαρακτηριστικά του κομμουνισμού και του κομμουνισμού και του σοσιαλισμού.
Περιέργεια για τον τοίχο του Βερολίνου
Η εμφάνιση αυτού του φραγμού οδήγησε σε δύο περιοχές που ουσιαστικά δεν είχαν επικοινωνήσει.
Δείτε παρακάτω κάποιες περιγραφές που σχετίζονται με το τείχος του Βερολίνου:
Κατασκευάστηκε για να αποτρέψει την αναχώρηση ειδικευμένων επαγγελματιών
Η ανατολική πλευρά ζούσε σε χειρότερες οικονομικές συνθήκες από τη δυτική πλευρά, η οποία διοικείται από ένα καπιταλιστικό σύστημα.
Για το λόγο αυτό, πολλοί ήταν αυτοί που ήθελαν να ξεφύγουν και να προσπαθήσουν να ζήσουν μια καλύτερη ζωή στη Δυτική Γερμανία.
Ένας από τους λόγους για την κατασκευή του τείχους ήταν η συγκράτηση της μετανάστευσης των κατοίκων του σοβιετικού τμήματος της πόλης, αποφεύγοντας ότι η Ανατολή ήταν εκτός βάρους με επαγγελματίες όπως γιατροί, μηχανικοί, δάσκαλοι κλπ.
Ο τοίχος υπέστη μερικές ανακαινίσεις κατά τη διάρκεια των ετών.
Εικόνα του τοίχου του Βερολίνου το 1980, ήδη με πλάκες από σκυρόδεμα
Κατά τη διάρκεια των μακρών 28 χρόνων ύπαρξής του, το τείχος του Βερολίνου έχει υποστεί αρκετές αλλαγές.
Αρχικά χτισμένο με έναν πιο βασικό τρόπο, με περιφράξεις, συρματοπλέγματα και αυτοσχέδια guaritas, ο τοίχος κερδίζει μια όλο και πιο σταθερή δομή.
Με το πέρασμα του χρόνου, η κατασκευή άρχισε να έχει πλάκες από σκυρόδεμα και εκτείνεται σε πάνω από 300 πύργους επιτήρησης, όπου εργάζονταν πάνω από 11.000 στρατιώτες.
Χαρακτηριστικά του τείχους του Βερολίνου
Το τείχος του Βερολίνου ήταν ένα κτίριο μήκους 155 χιλιομέτρων, κατά μήκος του οποίου υπήρχαν περισσότεροι από 300 πύργοι παρατήρησης με φρουρούς.
Τα τείχη, που αρχικά σχηματίστηκαν από τοίχους, έχουν αναμορφωθεί με την πάροδο των χρόνων με πλάκες από σκυρόδεμα κ.λπ., προκειμένου να αυξηθεί η αντίσταση.
Για να αποφευχθεί η διαφυγή των κατοίκων που κατοικούν στην άλλη πλευρά δημιουργήθηκε μια μεγάλη περιοχή δίπλα στον τοίχο με καρφιά, πλέγματα με συναγερμοί, ηλεκτρικά περιφράγματα, συρματοπλέγματα κλπ.
Πολλοί πέθαναν προσπαθώντας να μετακινηθούν στην άλλη πλευρά του τείχους του Βερολίνου
Κατά τη διάρκεια σχεδόν των τριών δεκαετιών της ύπαρξης του τείχους, περισσότεροι από εκατό χιλιάδες άνθρωποι διακινδύνευσαν τη ζωή τους προσπαθώντας να περάσουν.
Σύμφωνα με το Κεντρικό Μητρώο Κρατικών και Θεσμικών Εγκλημάτων, που βρίσκεται στην πόλη Salzgitter, ο αριθμός των νεκρών είναι περίπου 872 άτομα, υπολογίζοντας όχι μόνο τους φυγόδικους αλλά και τους στρατιώτες.
Βερολίνο μνημείο με φωτογραφίες των θυμάτων
Ο αριθμός αυτός, ωστόσο, εξακολουθεί να αποτελεί αντικείμενο ερωτήσεων και συζητήσεων μέχρι σήμερα.
Εκτός από όλες τις συσκευές που προορίζονταν να σταματούν τους φυγόδικους (όπως ηλεκτρικά φράχτες, καρφιά, σκυλιά φρουράς κλπ.), Οι στρατιώτες που ήταν επιφορτισμένοι με την επιτήρηση διατάχτηκαν να πυροβολούν όποιον τόλμησε να αμφισβητήσει τα όρια που επέβαλε ο τοίχος, που έγινε γνωστή ως "Διάταξη 101".
Οι τελευταίοι δύο άνθρωποι που έχασαν τη ζωή τους προσπαθώντας να περάσουν τον τοίχο ήταν ο Chris Gueffroy (21 Ιουνίου 1968 - 6 Φεβρουαρίου 1989), ο οποίος πυροβολήθηκε με δέκα πυροβολισμούς από τους στρατιώτες της επιτήρησης και τον Winfried Freudenberg (29 Αυγούστου 1956 - 8 Μαρτίου 1989), ο οποίος προσπάθησε να διασχίσει τον τοίχο σε ένα μπαλόνι και βρέθηκε άψυχος σε έναν κήπο ενός χωριού μετά την πτώση της μεταφοράς.
Ο Chris Gueffroy στα αριστερά και ο Winfried Freudenberg στα δεξιά
Ήταν δυνατή η μετακίνηση στην άλλη πλευρά του τείχους σε συγκεκριμένα σημεία
Απίστευτο, όπως φαίνεται, ήταν δυνατό να διασχίσει τον τοίχο σε συγκεκριμένα σημεία.
Υπήρχαν συνολικά οκτώ χωρία, αλλά επιτράπηκαν μόνο στους Δυτικούς Βερολίους, τους Δυτικούς Γερμανούς, τους Δυτικούς Γερμανούς και τους Συμμάχους στο Ανατολικό Βερολίνο, τους κατοίκους της Λαϊκής Δημοκρατίας της Γερμανίας και τους κατοίκους άλλων σοσιαλιστικών χωρών στο Δυτικό Βερολίνο, εφόσον είχαν τα απαραίτητα δικαιώματα .
Το πιο διάσημο σημείο διέλευσης ήταν ένα στρατιωτικό φυλάκιο που ονομάζεται Checkpoint Charlie.
Το Τείχος του Βερολίνου αυτές τις μέρες
Καθώς η ανατροπή του Τείχους του Βερολίνου είχε την άμεση συμμετοχή του τοπικού πληθυσμού, πολλοί άνθρωποι κράτησαν κομμάτια του κτιρίου ως αναμνηστικά.
Ακόμα και σήμερα, είναι δυνατό να βρεθούν όσοι κάνουν δημοπρασίες αυτές τις μνήμες.
Ορισμένα από τα κομμάτια μπορούν ακόμη να βρεθούν προς πώληση σε καταστήματα αναμνηστικών για τουρίστες.
