Απελευθερωτικός
Τι είναι η αφαίρεση:
Επίσης ονομάζεται Αφηρημένη Τέχνη, υπάρχουν αρχεία αυτής της μορφής τέχνης από την προϊστορία. Αλλά η έννοια της αφαίρεσης εδραιώθηκε στις αρχές του εικοστού αιώνα, με την αρχή του κινήματος που οδήγησε ο Wassily Kandinsy.
Η άφιξη του αφηρημένου κινήματος διαλύεται αμέσως με κάθε συγκεκριμένη αναφορά. Όλα είναι αφαίρεση σε έργα, σαν να δημιουργούσαν μια παράλληλη πραγματικότητα, ένα αφηρημένο αυτόνομο σύμπαν στο οποίο γραμμές, σχήματα και χρώματα δεν είναι αυτό που βλέπετε. Αυτή η ιδέα μπορεί να συνοψιστεί στη φράση του Kandinksy, "να δημιουργήσουμε ένα έργο τέχνης είναι να δημιουργήσουμε έναν κόσμο".
Το αφηρημένο κίνημα έχει μεγάλη επιρροή στους καλλιτέχνες των χρόνων XX και XXI, που περιλαμβάνουν στην έννοια της αφηρημένης τέχνης άλλα καλλιτεχνικά ρεύματα όπως ο εξπρεσιονισμός, ο κυβισμός, ο δαδαμισμός, ο φουτουρισμός, ο σουρεαλισμός και ο νεοπλασματισμός.
Δείτε επίσης: χαρακτηριστικά του εξπρεσιονισμού.
Κορυφαίες ερμηνείες του Abstractionism
Wassily Kandinsy, Piet Mondrian, Jackson Pollock, Paul Klee και Robert Delaunay.
Ο ιαπωνικός καλλιτέχνης με έδρα το Σάο Πάολο Manabu Mabe ήταν ο πρόδρομος της αφαίρεσης στη Βραζιλία, ακολουθούμενος από τους Tomie Ohtake, Cicero Dias και Antonio Bandeira.
Χαρακτηριστικά της αφαίρεσης:
- Η αντιπροσώπευση του κόσμου αποσυνδεθεί από την ορατή πραγματικότητα
- Άρνηση του εικονιστικού και της απομίμησης του κόσμου
- Αποδόμηση φυσικών μορφών
- Απλούστευση της μορφής
- Καινοτομία στη χρήση του χρώματος
- Απόρριψη της προοπτικής
- Αντιπολίτευση σε συμβατικά απεικονιζόμενο φωτισμό
Ιστορικό πλαίσιο της αφαίρεσης
Η κίνηση του αφηρητισμού προέκυψε σε αντίθεση με την έννοια της αναγεννησιακής τέχνης και ομορφιάς που εξακολουθούσε να ισχύει την εποχή εκείνη. Στην Αναγέννηση, το ταλέντο του καλλιτέχνη μετρήθηκε από την ικανότητά του να αναπαράγει με τη μέγιστη δυνατή αλήθεια τον κόσμο γύρω του.
Υπάρχουν συγγραφείς που υποστηρίζουν επίσης ότι η εκλαΐκευση της φωτογραφίας στα τέλη του 19ου αιώνα συνέβαλε στην εμφάνιση αφηρημένης τέχνης, αφού δεν ήταν πλέον απαραίτητο η τέχνη να λειτουργήσει ως απομίμηση του κόσμου.
Οι ιμπρεσιονιστές του τέλους του 19ου και των αρχών του εικοστού αιώνα, όπως ο Μονέ, που είχαν ξεκινήσει την αναζήτηση για την απεικόνιση του σύμπαντος με άλλες ματιές. Η ανησυχία των ιμπρεσιονιστών ήταν με τη φωτεινότητα, πολύ περισσότερο από την τέλεια εντύπωση των αντικειμένων ή των ανθρώπων που εκπροσωπούνταν.
Στις αρχές του εικοστού αιώνα, δύο στυλ άρχισαν να σπάνε με την ιδέα της απομίμησης της φύσης, ανοίγοντας χώρο για την προώθηση και την εδραίωση της αφηρημένης τέχνης. Ο φουβικισμός του Henri Matisse ήταν αφιερωμένος στην απλούστευση των μορφών και στη λεπτομερή μελέτη των χρωμάτων. Ο Dadaism του Pablo Picasso και του Georges Braque αποσύνδεσε την προοπτική των σκηνών και χρησιμοποίησε γεωμετρικά σχήματα στην αναπαράσταση των στοιχείων της φύσης.
Άτυπη αφαίρεση
Εντός του Abstractionism, ένα σκέλος αναγνωρίστηκε περισσότερο με τη μετάδοση συναισθημάτων και συναισθημάτων μέσω της τέχνης. Αυτό που ήταν γνωστό ως άτυπος αφηρητισμός, ή έκφραση Abstractionism, ή Lyric Abstractionism. Οι καλλιτέχνες που έχουν ταυτιστεί με αυτή την ομάδα δούλεψαν ακόμα περισσότερο την υποκειμενικότητα τους, μεταφέροντας ένα ισχυρό συναισθηματικό φορτίο στα έργα με ελεύθερα ερμηνευμένα χρώματα και μορφές, από ένστικτο. Ο μεγαλύτερος εκπρόσωπός του ήταν ο Ρώσος ζωγράφος Wassily Kandinsky .
Γεωμετρική αφαίρεση
Ενώ η άτυπη αφαίρεση αφορούσε το συναίσθημα, η εστίαση του Γεωμετρικού Απελευθερώματος ήταν η μορφή. Τα στοιχεία των έργων, τα χρώματα και οι γραμμές τους, σχημάτισαν γεωμετρικές συνθέσεις. Ο σημαντικότερος καλλιτέχνης σε αυτό το τμήμα ήταν ο ολλανδός Piet Mondrian .
Μπορεί να έχετε ενδιαφέρον για τις έννοιες του κυβισμού, του φουτουρισμού και της αφηρημένης τέχνης.
