Κράτος πρόνοιας

Ποιο είναι το κράτος πρόνοιας:

Το κράτος πρόνοιας ή το κράτος πρόνοιας είναι ένα μοντέλο κυβέρνησης στο οποίο το κράτος αναλαμβάνει να εγγυηθεί την οικονομική και κοινωνική ευημερία του πληθυσμού.

Το κράτος πρόνοιας ονομάζεται επίσης κράτος πρόνοιας, καθώς η κυβέρνηση υιοθετεί ενεργά μέτρα για την προστασία της υγείας και της γενικής ευημερίας των πολιτών, ιδιαίτερα εκείνων που έχουν οικονομική ανάγκη.

Ποιος είναι ο σκοπός του κράτους πρόνοιας;

Στόχος του κράτους πρόνοιας είναι να εξασφαλίσει ίσες ευκαιρίες για τους πολίτες και δίκαιη κατανομή του πλούτου. Επιπλέον, το κράτος αναλαμβάνει την ευθύνη για τα άτομα που αδυνατούν να διατηρήσουν αξιοπρεπή ζωή μέσω της διανομής επιδοτήσεων, επιχορηγήσεων, παραχωρήσεων και άλλων μέτρων.

Στην πράξη, τα χαρακτηριστικά του κράτους πρόνοιας ποικίλλουν ανάλογα με την κυβέρνηση κάθε χώρας. Στις Ηνωμένες Πολιτείες, ωστόσο, ο όρος κράτος πρόνοιας έχει μια υποτιμητική συνήθεια που διαφέρει από τον υπόλοιπο κόσμο, δηλαδή μόνο "βοήθεια προς τους φτωχούς".

Το κράτος πρόνοιας μπορεί να οριστεί ευρέως ή στενά. Η ευρεία έννοια είναι ελάχιστα υιοθετημένη από τους κοινωνιολόγους και αποτελείται από κάθε συμβολή της κυβέρνησης στην ευημερία των πολιτών, όπως:

• ανοίγματα δρόμων και πεζοδρομίων.
• δημόσια συγκοινωνία;
• σύστημα αποχέτευσης ·
• συλλογή απορριμμάτων ·
• αστυνομία ·
• σχολεία, κλπ.

Με τη στενή έννοια, όπως συνήθως προσεγγίζεται, το κράτος πρόνοιας είναι αυτό που θεσπίζει μέτρα όπως:

• ασφάλιση ανεργίας ·
• συντάξεις για τους ηλικιωμένους ·
• άδεια μητρότητας ·
• ιατρική βοήθεια κ.λπ.

Πώς προέκυψε το κράτος πρόνοιας;

Στο πλαίσιο των κοινωνικών πολιτικών, το κράτος έχει ιστορικά ταξινομηθεί σε τρεις ξεχωριστές περιόδους:

• Φιλελεύθερο κράτος
• Κοινωνική κατάσταση
• Νεοφιλελεύθερη πολιτεία

Το κράτος πρόνοιας εισάγεται στη δεύτερη στιγμή και είναι το αποτέλεσμα διαφόρων μεταβολών που έχουν συμβεί με την πάροδο του χρόνου. Σταδιακά, οι κυβερνήσεις σε όλο τον κόσμο ανέλαβαν την ευθύνη να εξασφαλίσουν την ευημερία του πληθυσμού μέσω ενεργών μέτρων.

Μεταξύ των κυριότερων αιτιών που οδήγησαν στην εμφάνιση του κράτους πρόνοιας είναι:

Κατάκτηση πολιτικών δικαιωμάτων από την εργατική τάξη

Μέσω της ταξικής πάλης, η εργατική τάξη απέκτησε πολιτικά δικαιώματα στα τέλη του 19ου αιώνα, με αποτέλεσμα την κοινωνικοποίηση της πολιτικής. Έτσι, η κοινωνία των πολιτών αποκτήθηκε πρόσβαση στη λήψη αποφάσεων και η ελίτ έχασε το μονοπώλιό της έναντι του κράτους.

Με την εκπροσώπηση της εργατικής τάξης, το κράτος ανέλαβε σταδιακά το καθήκον να προστατεύσει τα δικαιώματά του.

Σοσιαλιστική επανάσταση στη Ρωσία

Η Οκτωβριανή Επανάσταση (που ονομάζεται επίσης Επανάσταση των Μπολσεβίκων), η οποία έγινε στη Ρωσία το 1917, ήταν μια σοσιαλιστική επανάσταση στην οποία η εργατική τάξη ανάγκασαν την παραίτηση του μονάρχη Νικολάου Β '. Το κίνημα έθεσε τέρμα στον τσαρισμό στη Ρωσία και έδωσε ώθηση στη Σοβιετική Ένωση.

Το επεισόδιο είχε συνέπειες στο καπιταλιστικό μοντέλο σε όλο τον κόσμο, το οποίο άρχισε να επαναλαμβάνεται για να αποφευχθούν παρόμοιες επαναστάσεις. Αυτό ενίσχυσε τη σημασία της διασφάλισης των δικαιωμάτων της εργατικής τάξης.

Μονοπωλιακός καπιταλισμός

Όταν ο καπιταλισμός πέρασε από το στάδιο του ανταγωνισμού στη μονοπωλιακή φάση, το μοντέλο του φιλελεύθερου κράτους έρχεται να αμφισβητηθεί. Αυτό οφείλεται στο γεγονός ότι το κράτος άρχισε να επενδύει σε εταιρείες, αυξάνοντας την ταχύτητα και την παραγωγή, γεγονός που οδήγησε σε μεγάλη συγκέντρωση κεφαλαίων στα χέρια μερικών. Αυτή η νέα πραγματικότητα εμπόδισε την εμφάνιση μικρών επιχειρήσεων και κούνησε τα κλασικά φιλελεύθερα ιδανικά, διευκολύνοντας τη μετάβαση στο κράτος πρόνοιας.

1929 Κρίση

Η κρίση του 1929 (γνωστή και ως η Μεγάλη Ύφεση) ήταν μια περίοδο ισχυρής ύφεσης στην παγκόσμια οικονομία. Η κρίση προκλήθηκε από την υπερπαραγωγή που ακολούθησε τον Πρώτο Παγκόσμιο Πόλεμο, λόγω της ανάγκης να προμηθεύσει την ήπειρο. Καθώς οι ευρωπαϊκές χώρες αποκαταστάθηκαν, οι εξαγωγές, ιδίως στις Ηνωμένες Πολιτείες, μειώθηκαν, δημιουργώντας μεγάλη διαφορά μεταξύ παραγωγής και κατανάλωσης.

Η Κρίση του 1929 αποκάλυψε τα ελαττώματα του φιλελεύθερου μοντέλου και παρουσίασε την ανάγκη για ενεργή παρέμβαση του κράτους στην οικονομία. Με αυτό τον τρόπο, μπορεί να ειπωθεί ότι το κράτος πρόνοιας έχει αποκτήσει μεγαλύτερη σημασία από τη δεκαετία του 1930.

Χαρακτηριστικά του κράτους πρόνοιας

Το κράτος πρόνοιας δεν είναι ένα σταθερό μοντέλο κυβέρνησης και ως εκ τούτου παρουσιάζεται με διάφορους τρόπους σε όλο τον κόσμο. Ωστόσο, μεταξύ των γενικών χαρακτηριστικών του κράτους πρόνοιας είναι:

Θεσπίζει μέτρα σοσιαλιστικής φύσης : ακόμη και στις καπιταλιστικές χώρες, τα μέτρα ευημερίας του κράτους πρόνοιας έχουν σοσιαλιστικό χαρακτήρα, δεδομένου ότι αποσκοπούν στη δίκαιη ανακατανομή του εισοδήματος και στις ίσες ευκαιρίες για όλους. Μεταξύ των κυριότερων μέτρων αυτού του τύπου είναι οι συντάξεις, οι υποτροφίες, οι ασφαλίσεις και άλλες παραχωρήσεις κοινωνικής πρόνοιας.

Έχουν προστατευτική νομοθεσία : ως μέσο προστασίας των δικαιωμάτων των ευάλωτων πολιτών, το κράτος πρόνοιας έχει νόμους για την προστασία των δικαιωμάτων του, όπως οι κατώτατοι μισθοί, η επαγγελματική ασφάλεια και υγεία, οι διακοπές, οι περιορισμοί στην παιδική εργασία, κλπ.

Κρατική παρέμβαση στην οικονομία : για να εγγυηθούν τα δικαιώματα των πολιτών, το κοινωνικό κράτος ενεργεί ενεργά στην οικονομία.

Απουσία ανωνύμων εταιρειών : Το κράτος πρόνοιας τείνει να εθνικοποιήσει εταιρείες σε στρατηγικούς τομείς, έτσι ώστε η κυβέρνηση να διαθέτει τα απαραίτητα εργαλεία για την προώθηση των δημόσιων υπηρεσιών. Μεταξύ των πιο στοχοθετημένων περιοχών είναι η στέγαση, η βασική αποχέτευση, οι μεταφορές, ο ελεύθερος χρόνος,

Κρατική κρίση κοινωνικής πρόνοιας

Λαμβάνοντας αναρίθμητες ευθύνες έναντι των πολιτών, το κράτος πρόνοιας αντιμετωπίζει πολλές δυσκολίες και, κατά συνέπεια, έχει αμφισβητηθεί η αποτελεσματικότητά του σε όλο τον κόσμο.

Όταν οι δημόσιες δαπάνες, που προκύπτουν από το κόστος κοινωνικής πρόνοιας του πληθυσμού, υπερβαίνουν τα δημόσια έσοδα, η χώρα εισέρχεται σε μια δημοσιονομική κρίση. Αυτό το σενάριο είναι αυτό που ονομάζεται κρίση του κράτους πρόνοιας.

Μεταξύ των κυριότερων στοιχείων της κρίσης του κράτους πρόνοιας είναι τα μέτρα που έλαβε η Μαργαρίτα Θάτσερ κατά τη διάρκεια της θητείας της ως πρωθυπουργός στη Μεγάλη Βρετανία (1979-1990). Ο Θάτσερ αναγνώρισε ότι το κράτος δεν είχε πλέον τα οικονομικά μέσα για να διατηρήσει τα μέτρα κοινωνικής πρόνοιας και παράλληλα να προωθήσει την οικονομική ανάπτυξη. Έτσι, η κυβέρνηση της περιοχής έκανε τη μετάβαση στον νεοφιλελευθερισμό.

Κράτος πρόνοιας στη Βραζιλία

Στη Βραζιλία, το κράτος πρόνοιας εκδηλώθηκε στην κυβέρνηση του Getúlio Vargas κατά τη δεκαετία του 1940. Η περίοδος χαρακτηρίστηκε από τη θέσπιση εργατικών νόμων, ειδικά τον κατώτατο μισθό. Από αυτό, η χώρα ακολούθησε την παράδοση της προστασίας των κοινωνικών δικαιωμάτων, είτε μέσω νομοθεσίας είτε μέτρων ευημερίας.

Επί του παρόντος, η Βραζιλία διαθέτει αρκετά μέτρα που χαρακτηρίζουν το κράτος πρόνοιας, όπως άδεια μητρότητας, φυλετικές ποσοστώσεις, ασφάλιση ανεργίας, κοινωνική ασφάλιση κλπ.