Σύγχρονη Τέχνη

Τι είναι η Σύγχρονη Τέχνη:

Η σύγχρονη τέχνη είναι η ονομασία που δόθηκε στην καλλιτεχνική παραγωγή που εμφανίστηκε ανάμεσα στα τέλη του 19ου και στα μέσα του εικοστού αιώνα.

Μετά από τον ρομαντισμό και τον ρεαλισμό, η σύγχρονη τέχνη άρχισε να ξεχωρίζει σε πρωτοπορίες από τις εικαστικές τέχνες, με τους ζωγράφους του λεγόμενου ιμπρεσιονισμού, οι οποίοι αφιερώθηκαν στην απεικόνιση εξωτερικών σκηνών καθημερινής ζωής, όπως τοπία και άνθρωποι.

Η σύγχρονη τέχνη θα είναι η πρώτη καλλιτεχνική περίοδος που θα περιλάμβανε νέες μορφές τέχνης, όπως η φωτογραφία και ο κινηματογράφος, που εμφανίστηκαν κατά τη διάρκεια της Βιομηχανικής Επανάστασης.

Η σύγχρονη εποχή ήταν μια περίοδος κατακόρυφων και χαοτικών μετασχηματισμών, που χαρακτηρίστηκε από την εφήμερη και την αίσθηση του κατακερματισμού της πραγματικότητας.

Οι λεγόμενοι νεωτεριστικοί καλλιτέχνες στο πρώτο μισό του εικοστού αιώνα πίστευαν ότι οι «παραδοσιακές» μορφές των πλαστικών τεχνών, του σχεδιασμού, της λογοτεχνίας, της μουσικής, του κινηματογράφου και της καθημερινής και οργανωτικής ζωής έγιναν εντελώς ξεπερασμένες. Θα πρέπει να δημιουργηθεί μια νέα κουλτούρα με στόχο να μετασχηματιστούν τα ήδη καθιερωμένα πολιτισμικά και κοινωνικά χαρακτηριστικά και να αντικατασταθούν από νέες μορφές και οράματα.

Από τη νέα αντίληψη της πολιτισμικής νεωτερικότητας, μετά την πτώση του Διαφωτισμού, η ιδέα της «δημιουργικής καταστροφής» γίνεται μια βασική προϋπόθεση της νεωτερικότητας και οι καλλιτέχνες είναι οι κύριοι πρωταγωνιστές εκείνης της εποχής. Οι καλλιτέχνες θα αισθανθούν υπεύθυνες (μια «ηρωική λειτουργία») για να εκπροσωπούν και να ορίζουν την ουσία της ανθρωπότητας.

Βλέπε επίσης την έννοια του Διαφωτισμού.

Οι πόλεμοι, οι νέες τεχνολογίες, η εκβιομηχάνιση και οι άλλες "διαρθρωτικές εξελίξεις" έκαναν τους καλλιτέχνες να νιώθουν την ανάγκη να εξερευνήσουν όλες τις ειδήσεις που τους φάνηκε.

Αυτή η κατάσταση ήταν ευνοϊκή για την εμφάνιση αρκετών επαναστατικών πρωτοποριακών, που είδαν στην καλλιτεχνική αισθητική την ευκαιρία να αλλάξουν τον κόσμο.

Τα πρωτοποριακά κινήματα προορίζονταν να προσπαθούν να λύσουν ή να βρουν απαντήσεις στα προβλήματα που προέκυψαν στη σύγχρονη εποχή, είτε στον κοινωνικό είτε στον πολιτικό τομέα. Μεταξύ αυτών των κινήσεων είναι ο σουρεαλισμός, ο εξπρεσιονισμός, ο φουτουρισμός, ο δαδαμισμός, ο κυβισμός και άλλες πρωτοπορίες που κατευθύνουν τη σύγχρονη τέχνη στις επαναστατικές αιτίες της εποχής, οι οποίες παραδόξως υπερασπίστηκαν την πραγματικότητα που δημιουργήθηκε, την οποία την αρνήθηκε εντελώς.

Μάθετε περισσότερα για την πρωτοπορία, τον εξπρεσιονισμό και τα χαρακτηριστικά του εξπρεσιονισμού.

Οι σύγχρονοι καλλιτέχνες, από αυτές τις νέες καλλιτεχνικές μορφές που εδραιώθηκαν, ανέπτυξαν τις τεχνικές δημιουργίας και αναπαραγωγής τους, δημιουργώντας ένα υποκειμενικό νέο τρόπο σκέψης του σημερινού συστήματος.

Ο τρόπος σκέψης και η θέση του καλλιτέχνη πριν από τις διαδικασίες της νεωτερικότητας (αλλαγή, εφήμερη και κατακερματισμού) ήταν εξαιρετικής σημασίας για το σχηματισμό μιας νεωτερικότητας αισθητικής.

Σύγχρονη τέχνη στη Βραζιλία

Η σύγχρονη τέχνη ιδρύθηκε επίσημα στη Βραζιλία με την Εβδομάδα Σύγχρονης Τέχνης του 1922 και, σύμφωνα με ορισμένους ερευνητές, παρατάθηκε μέχρι τη δεκαετία του 1970.

Βραζιλιάνοι καλλιτέχνες ήταν σε συνεχή επαφή με τα καλλιτεχνικά κινήματα που επεκτείνονταν στην Ευρώπη, μια ήπειρος γνωστή ως "λίκνο της τέχνης" στον κόσμο. Με βάση τις έννοιες του ευρωπαϊκού μοντερνισμού, έφεραν στη Βραζιλία τα χαρακτηριστικά και τις φιλοσοφίες των νέων πρωτοτύπων που, αρχικά, δεν έγιναν αποδεκτές από τους παραδοσιακούς κριτικούς της Βραζιλίας.

Μεταξύ των κυριότερων βραζιλιάνων νεωτεριστών καλλιτεχνών είναι οι: Di Cavalcanti, Vicente do Rêgo, Anita Malfatti, Lasar Segall, Victor Brecheret, Tarsilla do Amaral και Ismael Nery.

Εβδομάδα σύγχρονης τέχνης

Η εβδομάδα της σύγχρονης τέχνης, επίσης γνωστή ως "Semana de 22", ήταν μια εκδήλωση που πραγματοποιήθηκε στο Δημοτικό Θέατρο του Σάο Πάολο και σηματοδότησε την αρχή του Μοντερνισμού στη Βραζιλία.

Δείτε επίσης την έννοια της τέχνης, του μοντερνισμού και της αφηρημένης τέχνης.