Διαφορά μεταξύ της συνταγής και της αποσύνθεσης

Η συνταγογράφηση και η παρακμή είναι νομικά όργανα που σχετίζονται με την απώλεια της δυνατότητας άσκησης δικαιώματος από το πέρασμα του χρόνου.

Η συνταγή είναι η απώλεια του δικαιώματος να ασκηθεί αγωγή, δηλαδή η προθεσμία καθορίζεται και η δράση δεν μπορεί πλέον να προταθεί. Δεν πρόκειται για απώλεια του εν λόγω δικαιώματος, είναι η απώλεια του δικαιώματος να προτείνει μια ενέργεια για να το διεκδικήσει. Η συνταγή είναι η απώλεια του δικαιώματος δράσης.

Σύμφωνα με τον Αστικό Κώδικα, όταν παραβιάζεται ένα δικαίωμα, αρχίζει να υπάρχει ο ισχυρισμός για τη συλλογή του. Το πέρασμα του χρόνου της συνταγής καθιστά αυτό το δικαίωμα της συλλογής παύει να υπάρχει.

Η γενική προθεσμία παραγραφής είναι δέκα έτη, όπως προβλέπεται στο άρθρο 205 του Αστικού Κώδικα. Το άρθρο 206 προβλέπει ειδικές περιπτώσεις όπου η προθεσμία παραγραφής ποικίλει από ένα έως πέντε έτη. Οι προθεσμίες που ορίζει ο νόμος δεν μπορούν να αλλάξουν.

Η αποσύνθεση, η οποία ονομάζεται επίσης λήξη, είναι η απώλεια του ίδιου του δικαιώματος . Ένα συγκεκριμένο δικαίωμα έχει έναν όρο που πρέπει να ασκηθεί και, αν δεν είναι, παύει να υπάρχει από αποσύνθεση. Αυτό σημαίνει ότι το πέρασμα του χρόνου που προβλέπεται από το νόμο προκαλεί ότι με το δικαίωμα παύει να υπάρχει.

Προθεσμίες

Οι προθεσμίες για τη διάσπαση είναι μεταβλητές και ορίζονται σε όλο τον Αστικό Κώδικα. Σε αντίθεση με ό, τι συμβαίνει με την προθεσμία παραγραφής, σε αποσύνθεση, ο όρος μπορεί να τροποποιηθεί με συμφωνία μεταξύ των εμπλεκόμενων μερών.

Οι περίοδοι παραγραφής μπορούν να διακοπεί ή να ανασταλεί. Στην αποσύνθεση, ο όρος τρέχει άμεσα, χωρίς να αναμένεται καμία υπόθεση να τον διακόψει ή να τον αναστείλει.

Η συνταγογραφική περίοδος αρχίζει να τρέχει από τη στιγμή που συμβαίνει η παραβίαση του νόμου και η περίοδος παρακμής αρχίζει με τη στιγμή της ύπαρξης του ίδιου του νόμου.

Κυριότερες διαφορές μεταξύ της συνταγογράφησης και της αποσύνθεσης

Δείτε περισσότερα σχετικά με την έννοια του συνταγογραφικού και αστικού δικαίου.