Ο καλός γιος που κάνει το σπίτι

Ποιο είναι το καλό παιδί που κάνει το σπίτι:

Το καλό παιδί που κάνει το σπίτι είναι ένα δημοφιλές ρητό που χρησιμοποιείται για να εκφράσει την πράξη του κάνοντας κάτι που ήταν ήδη συνηθισμένο να κάνει, ή να επισκεφθείτε και να βρίσκεστε σε ένα μέρος ήδη συνηθισμένο.

Μία από τις βασικές αμφιβολίες σχετικά με αυτή τη φράση είναι η χρήση του crass στο γράμμα "a". Σύμφωνα με τα σύγχρονα πορτογαλικά, το crass χρησιμοποιείται όταν μια ίση πρόταση και συγχώνευση άρθρων ("a" + "a"). Ωστόσο, στο "καλό παιδί που κάνει το σπίτι" δεν υπάρχει καμία χρήση του crass, δεδομένου ότι δεν υπάρχει κανένα άρθρο πριν από τη λέξη "house", το γράμμα "a" είναι μια πρόθεση που αντιδρά με το ρήμα "renders" κάπου ", για παράδειγμα).

Η λέξη "σπίτι", όταν έχει την έννοια του "τόπου όπου ζει κανείς", "δική του κατοικία", δεν χρησιμοποιεί το άρθρο. Έτσι, επειδή δεν υπάρχει κανένα άρθρο που να "συγχωνεύεται" με την πρόθεση "α", δεν γίνεται χρήση της ρήξης.

Στο θρησκευτικό πλαίσιο, αυτή η έκφραση σχετίζεται με τη περίφημη παραβολή του " Άπειρου Υιού ", που περιγράφεται στη χριστιανική ιερή Βίβλο, στο βιβλίο του Λουκά 15: 11-32.

Μάθετε περισσότερα σχετικά με την έννοια της παραβολής.

Η παραβολή αναφέρει την ιστορία δύο γιων οι οποίοι, εξίσου, λαμβάνουν την κληρονομιά τους που αναμένεται από τον πατέρα τους. Ένα από τα παιδιά, ωστόσο, αποφασίζει να πάρει όλα τα χρήματα που έλαβε και να φύγει από το σπίτι, εγκαταλείποντας την οικογένεια για να απολαύσει τις σφοδρές επιθυμίες του κόσμου. Λίγο καιρό αργότερα, αφού πέρασε όλη την οικονομία που είχε σε κακοποιήσεις, βρήκε τον εαυτό του μόνο και αβοήθητο, αναγνωρίζοντας την πραγματική αξία της οικογένειας και μετανοώντας για το γεγονός ότι άφησε τον πατέρα του σε αντάλλαγμα για μετριότητα. Όταν επιστρέφει στο σπίτι, ο πατέρας τον δέχεται με μεγάλη χαρά, χαρούμενος που βλέπει ότι «ο καλός γιος που κάνει το σπίτι».

Για τους χριστιανούς, αυτή η ιστορία αντιπροσωπεύει την αρχή της μετάνοιας. Δηλαδή, ακόμη και εκείνοι που θεωρούνται αμαρτωλοί και παραπλανημένοι στον λεγόμενο "τρόπο του Θεού", αν μετανοήσουν, θα ληφθούν με ανοιχτές αγκάλες από τον Σωτήρα. Σημαίνει επίσης την αντιπροσωπευτικότητα ενός καλού και φιλεύσπλαχνου Θεού, ο οποίος δεν έχει μνησικακία και ξέρει να συγχωρεί και να αγαπάει όλα τα παιδιά του, συμπεριλαμβανομένων των πιο "επαναστατικών".