Ο ουτοπιστικός σοσιαλισμός

Τι είναι ο ουτοπιστικός σοσιαλισμός:

Ο ουτοπιστικός σοσιαλισμός ήταν μια αλυσίδα σκέψης που καθόρισε ο Ρόμπερτ Όουεν, ο Άγιος-Σίμων και ο Charles Fourier. Ο ουτοπιστικός σοσιαλισμός είχε ως στόχο τη δημιουργία μιας ιδανικής κοινωνίας, η οποία θα επιτευχθεί ειρηνικά χάρη στην καλή θέληση της μπουρζουαζίας.

Ονομάζεται ουτοπικός σοσιαλισμός χάρη στο έργο "Ουτοπία" του Thomas More, δεδομένου ότι η ουτοπία αναφέρεται σε κάτι που δεν υπάρχει ή δεν μπορεί να επιτευχθεί. Σύμφωνα με τους ουτοπικούς σοσιαλιστές, το σοσιαλιστικό σύστημα θα εγκατασταθεί αργά και σταδιακά.

Ο Karl Marx αποστασιοποιήθηκε από την ιδέα του ουτοπικού σοσιαλισμού, αφού σύμφωνα με αυτό το ρεύμα δεν συζητήθηκε ο τύπος για την επίτευξη ισότητας στην κοινωνία. Το αντίθετο του ουτοπικού σοσιαλισμού είναι ο επιστημονικός σοσιαλισμός, ο οποίος επέκρινε το ουτοπικό, διότι δεν έλαβε υπόψη τις ρίζες του καπιταλισμού. Ο Καρλ Μαρξ χαρακτήρισε τις ουτοπικές μεθόδους των «αστών» επειδή βασίζονταν στην ξαφνική μεταμόρφωση στη συνείδηση ​​των ατόμων των άρχουσων τάξεων, πιστεύοντας ότι μόνο με αυτόν τον τρόπο θα επιτευχθεί ο στόχος του σοσιαλισμού.

Ο ουτοπιστικός σοσιαλισμός εμφανίστηκε ως αντίδραση στις καταχρήσεις του φιλελευθερισμού και του καπιταλισμού κατά τη διάρκεια της Βιομηχανικής Επανάστασης. Με την ευκαιρία αυτή, πολλοί εργάτες (πολλοί από τους οποίους ήταν παιδιά) ζούσαν σε μεγάλη δυστυχία και εκμεταλλεύονταν, με παράλογες και άνευ όρων ώρες εργασίας. Στην Αγγλία, ο Robert Owen ήρθε να εφαρμόσει ορισμένες αρχές του ουτοπικού σοσιαλισμού σε ορισμένα εργοστάσιά του, μειώνοντας τον φόρτο εργασίας, αυξάνοντας τους μισθούς και παρέχοντας λύσεις στέγασης για τους εργάτες του.

Επιστημονικός σοσιαλισμός

Ο επιστημονικός σοσιαλισμός, επίσης γνωστός ως μαρξισμός, ήταν ένα ρεύμα εναντίον του ουτοπικού σοσιαλισμού. Δημιουργήθηκε από τους Karl Marx και Friedrich Engels, ο επιστημονικός σοσιαλισμός βασίστηκε στην κριτική και επιστημονική ανάλυση του καπιταλισμού.

Οι επιστήμονες σοσιαλιστές επέκριναν τον ουτοπικό σοσιαλισμό επειδή είδαν στο ρεύμα αυτό μια παθητικότητα και μια ουτοπία, διότι ανέμεναν ότι τα εκμεταλλευόμενα άτομα θα αποκτήσουν κοινωνική συνείδηση ​​για να εφαρμοστούν οι μεταρρυθμίσεις στην πράξη. Ο επιστημονικός σοσιαλισμός είχε παρόμοιους στόχους, αλλά είχε μια λιγότερο «ρομαντική» άποψη, επειδή παρείχε καλύτερες συνθήκες εργασίας και διαβίωσης στους εργαζόμενους μέσω μιας προλεταριακής επανάστασης και ενός ένοπλου αγώνα.