Έννοια της καθαρής ουδετερότητας

Τι είναι η ουδετερότητα δικτύου:

Η ουδετερότητα δικτύου, γνωστή επίσης ως ουδετερότητα δικτύου, είναι μια αρχή στην οποία όλες οι πληροφορίες και το περιεχόμενο που διατίθενται στο διαδίκτυο πρέπει να αντιμετωπίζονται με τον ίδιο τρόπο.

Αυτή η αρχή εγγυάται, κυρίως, κατά τη σύναψη μιας ευρυζωνικής υπηρεσίας πρόσβασης στο Διαδίκτυο, ότι έχει ελεύθερη πρόσβαση σε κάθε είδους πληροφορίες στο δίκτυο, χωρίς ειδικές χρεώσεις για το περιεχόμενο στο οποίο έχει πρόσβαση.

Αυτή η έννοια της ουδετερότητας του Διαδικτύου έγινε δημοφιλής το 2003 με μελέτες του Tim Wu του Πανεπιστημίου Columbia, ο οποίος ανέπτυξε πρόταση νομοθεσίας για τη ρύθμιση και την αντιμετώπιση ζητημάτων που αφορούν την ουδετερότητα του δικτύου.

Τα επόμενα χρόνια, το θέμα αυτό συζητήθηκε ευρέως από τις εταιρείες καλωδιακού διαδικτύου, τους καταναλωτές και τους παρόχους υπηρεσιών διαδικτύου, καθώς πολλοί αντιτίθεντο στην ουδετερότητα του δικτύου, υποστηρίζοντας ότι αυτό θα μπορούσε να προκαλέσει απώλειες στις επιχειρήσεις.

Μάθετε περισσότερα για το Διαδίκτυο.

Τέλος της ουδετερότητας του δικτύου στις ΗΠΑ

Στις 14 Δεκεμβρίου 2017, η Ομοσπονδιακή Επιτροπή Επικοινωνιών (FCC) των Ηνωμένων Πολιτειών κατάργησε τη νομοθεσία για την ουδετερότητα δικτύου.

Μετά από αυτήν την απόφαση, οι πάροχοι υπηρεσιών διαδικτύου των ΗΠΑ ενδέχεται να αρχίσουν να πωλούν πακέτα Internet που μπορεί να ποικίλουν σε μέγεθος και αξία, ανάλογα με το τι θέλει να έχει πρόσβαση ο χρήστης.

Σε ένα πρακτικό παράδειγμα, ένα άτομο μπορεί να αγοράσει ένα πακέτο Διαδικτύου που έχει πρόσβαση στο Facebook και το YouTube, αλλά εάν θέλει να έχει πρόσβαση στο Netflix, θα πρέπει να πληρώσει περισσότερα ή να αγοράσει ένα διαφορετικό πακέτο, όπως αυτό που συμβαίνει ήδη με τα πακέτα τηλεόρασης ανά υπογραφή, για παράδειγμα.

Καθαρή ουδετερότητα στη Βραζιλία

Στη Βραζιλία, η ουδετερότητα δικτύου ρυθμίζεται από τον ομοσπονδιακό νόμο 12.965, ο οποίος τιμωρείται το 2014, ο οποίος έγινε γνωστός ως "πολιτικό πλαίσιο για το διαδίκτυο".

Το άρθρο 9 του νόμου ρυθμίζει ότι οι φορείς εκμετάλλευσης πρέπει να «αντιμετωπίζουν μεμονωμένα τα πακέτα δεδομένων χωρίς διάκριση ως προς το περιεχόμενο, την προέλευση και τον προορισμό, την υπηρεσία, τον τερματικό σταθμό ή την εφαρμογή».

Ωστόσο, η διακριτική μεταχείριση μπορεί να οφείλεται μόνο σε τεχνικές απαιτήσεις που είναι απαραίτητες για την επαρκή παροχή υπηρεσιών ή την ιεράρχηση των υπηρεσιών έκτακτης ανάγκης.

Δείτε περισσότερα για το Μητρώο Πολιτών.