Υπαρξία

Τι είναι ο υπαρξιανισμός:

Ο υπαρξιανισμός είναι ένα φιλοσοφικό δόγμα επικεντρωμένο στην ανάλυση της ύπαρξης και του τρόπου με τον οποίο υπάρχουν άνθρωποι στον κόσμο. Επιδιώκει να βρει το νόημα της ζωής μέσω της άνευ όρων ελευθερίας, επιλογής και προσωπικής ευθύνης.

Σύμφωνα με αυτό το φιλοσοφικό ρεύμα, τα ανθρώπινα όντα υπάρχουν πρώτα και έπειτα κάθε άτομο περνά τη ζωή του αλλάζοντας την ουσία ή τη φύση του.

Αυτή η φιλοσοφική τάση που εμφανίστηκε και αναπτύχθηκε στην Ευρώπη μεταξύ των δύο παγκόσμιων πολέμων (1918-1939) χαρακτηρίζεται από την εστίαση της ανάλυσης της στην ύπαρξη, που δεν κατανοείται ως γεγονός ή γεγονός, αλλά ως μια κοσμική ατομική πραγματικότητα.

Ο υπαρξιακός χαρακτήρας, ενώ αντιπροσωπεύει μια ανθρωπιστική αντίδραση κατά οποιασδήποτε μορφής αλλοτρίωση, έχει μια εκτεταμένη σειρά προδρόμων: Σωκράτης, Άγιος Αυγουστίνος, Maine de Bitan κ.α. Αλλά, με μια στενή έννοια, η προέλευση του υπαρξισμού επανέρχεται στον Kierkegaard, ο οποίος, σε αντίθεση με την κερδοσκοπική φιλοσοφία της Hegelian, προβάλλει μια φιλοσοφία σύμφωνα με την οποία το θέμα είναι ζωτικής σημασίας για τον προβληματισμό του και δεν περιορίζεται σε μια αφηρημένη αντικειμενοποίηση της πραγματικότητας. Υπό το πρίσμα αυτό, υπερασπίζεται την ανυπαρξία της ανθρώπινης ύπαρξης σε σχέση με οποιαδήποτε προσπάθεια ιδεοποίησης ή αντίστασης.

Ο υπαρξιακός χαρακτήρας της Σαρτρ

Ο κορυφαίος εκπρόσωπος του αθεϊστικού υπαρξισμού είναι ο Jean-Paul Sartre, έχοντας δημοσιεύσει σημαντικά έργα όπως το L'Existentialis est un Humanisme (1946) και το L'Étre et Le Néant (το όντας και το τίποτα) του 1943 .

Σύμφωνα με τον Sartre, η ύπαρξη προηγείται της ουσίας, δηλαδή, υπάρχει πρώτα και στη συνέχεια καθορίζει την ουσία του, μέσω των ενεργειών και του τρόπου ζωής του. Έτσι, ο αθεϊστικός υπαρξισμός αντέβαινε στον χριστιανικό υπαρξισμό, επειδή ο άνθρωπος ήταν υπεύθυνος για τον ορισμό της ουσίας του και όχι του Θεού.

Αθεϊστικός υπαρξισμός

Ο υπασιακισμός αναπτύχθηκε σε δύο κατευθύνσεις: ένας άθεος και ένας χριστιανός. Ο αθεϊστικός υπαρξισμός δηλώνει ότι χωρίς τον Θεό εξαφανίζεται ολόκληρο το καθολικό ίδρυμα, γεγονός που δημιουργεί την υποκειμενικότητα της ηθικής. Στη συνέχεια, δημιουργείται μια αίσθηση αγωνίας που αποκαλύπτει την ανθρώπινη ευθραυστότητα, τη μοναδική ευθύνη της σε κάθε πράξη και την ανάγκη να κατευθύνει την ελεύθερη δράση σε έναν ατομικό αυτοσχεδιασμό ή μια κοινωνική δέσμευση.

Ο φιλοσοφικός υπαρξισμός είχε μεγάλη επιρροή στη θεολογία (R. Bultmann), στη λογοτεχνία (A. Camus) και στην ψυχιατρική (Binswanger).

Χριστιανική Existentialism

Ο χριστιανικός υπαρξισμός συνεπάγεται κοινωνία και διαπροσωπική αγάπη ως μέσο ηθικής υπέρβασης της απόλυτης παρουσίας. Επιμένει στην υπεράσπιση μιας ανθρωπολογικής προοπτικής, αν και δεν δέχεται το αθεϊσικό ιμαντισμό. Εκπροσωπείται από τους K. Barth, G. Marcel και K. Jaspers.

Δείτε επίσης την έννοια του ανθρωπισμού.